Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Σας καλούμε να παρευρεθείτε και να συμμετάσχετε στις εκδηλώσεις που οργανώνουμε στις 15 16 και 17 Ιουλίου στην πλατεία Αλεξάνδρου, για να γνωρίσουμε καλλίτερα τους δρόμους που μας ενώνουν, και ίσως για να ξεκινήσουμε την προσπάθεια ανάκτησης και εξανθρωπισμού του δημόσιων δικτύων μετακινήσεων στη Λευκάδα.




Οι άνθρωποι πάντα επεδίωκαν να μετακινούνται και να ταξιδεύουν, για την επιβίωση, για το κέρδος ή απλώς από περιέργεια γνώσης νέων τόπων και εμπειριών. Ωστόσο η χάραξη, η διάνοιξη και η κατασκευή δρόμων πραγματοποιήθηκε μόνον αφούοι εγκατεστημένες σε μόνιμους οικισμούς κοινότητες αποφάσισαν να συνδεθούν μεταξύ τους, με σταθερούς δεσμούς στο χώρο, με ασφαλείς 'γραμμές' που ενώ κατατέμνουν βίαια το φυσικό
τοπίο, ενώνουν πόλεις και πολιτισμούς, ώστε να διευκολυνθεί το σμίξιμο ανθρώπων, εμπορευμάτων,ηθώνκαι ιδεών.
Οι δρόμοι είναι έργα για τα οποία χρειάζονται αποφάσεις των κοινωνιών, κατασκευάζονται και συντηρούνται με κόπο και ενίοτε αποτελούν θαυμαστά επιτεύγματα τεχνολογίας. Κατά μήκος τους αναπτύσσονται νέες δραστηριότητες, νέοι οικισμοί που και αυτοί με τη σειρά τους ακτινοβολούν στο χώρο, με νέους δρόμους προς κάθε κατεύθυνση και προορισμό, ώσπου ένα απέραντο δίκτυο να καλύψει τον πλανήτη μας. Έτσι σ' αυτή τη στενή αλληλεξάρτηση δρόμων και κοινωνιών αντικατοπτρίζεται το επίπεδο πολιτισμούπου έχει αναπτυχθεί σε κάθε τόπο. Θα μπορούσαμε λοιπόν να αναρωτηθούμε, αν και πως στην κατάσταση των οδικών συνδέσεων γύρω
από τις πόλεις –και μέσα σ' αυτές- καταγράφεται η ακμή και η παρακμή της αντίστοιχης κοινωνίας.
Άραγε ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται οι οικισμοί στο ελληνικό τοπίο σήμερα επιδεικνύει υψηλό επίπεδο επιτευγμάτων ή μήπως προδίδει κοινωνική καιπολιτισμική κρίση θεσμώνκαι αξιών;
Για παράδειγμα ποιες αξίες ανθρώπινης επικοινωνίας και ανάπτυξης στο χώρο υπηρετεί ο τρόπος ενσωμάτωσης του ΙΧ αυτοκινήτου στην ελληνική κοινωνία και στις συνειδήσεις των σύγχρονων Ελλήνων;
Αποτελεί κοινή παρατήρηση ότι το οδικό δίκτυο της χώρας σχετίζεται στενά με την αξίωση για την «πάση θυσία» εξυπηρέτηση του ΙΧ, αξίωση που συνοδεύεται με την αδιαφορία για τις συνέπειες στο περιβάλλον, στην κλίμακα του τοπίου, στη λειτουργία και στην αισθητική της πόλης, στην ποιότητα ζωής. Έτσι λεωφόροι ανοίγονται βιάζοντας γαλήνιους τόπους, τραυματισμένα δένδρα κρέμονται σα λείψανα στις άκρες ξυρισμένων πρανών μέσα σε διαταραγμένα δάση, στις πόλεις και στους οικισμούς πεζόδρομοι και πεζοδρόμια παραβιάζονται από τα αυτοκίνητα, και όλο και μεγαλύτεροι χώροι στάθμευσης, αντί των πεζοπορικών διαδρομών και των ποδηλατοδρόμων. Από την άλλη τα ορεινά μονοπάτια, αγωγοί επικοινωνίας και πολιτισμού άλλοτε, σήμερα αντί να αποτελούν πρότυπο βιώσιμης μετακίνησης, καταστρέφονται, μαζί με το φυσικό τοπίο που τα περιβάλλει.
Ιδιαίτερα σε τουριστικούς τόπους όπως η Λευκάδα, η προσπάθεια εξυπηρέτησης της τουριστικής παλίρροιας του καλοκαιριού προκαλεί αλόγιστη επέκταση του οδικού δικτύου, που συνεπάγεται επέκταση και του οικιστικού ιστού, με καταστροφικές συνέπειες στο περιβάλλον του νησιού και στην ποιότητα ζωής.
Άραγε με ποιες πολιτικές και μέτρα μπορεί να ελεγχθεί η δυναμική των οδικών δικτύων προς όφελος των κατοίκων και των επισκεπτών του τόπου, ώστε να διασωθεί σήμερα και να παραμείνει βιώσιμος στο μέλλον;